บนเส้นทางฝันที่ต้องเผชิญ
ยังมีขวากหนามบนเส้นทางเดิน
ต้องแบกภาระมากมายที่รู้ว่าหนักเหลือเกิน
ตราบจนวันนี้ฉันยังไม่เคย หยุดเดิน
ก็มีบ่อยครั้งที่ฉันเคยท้อ
อยากหยุดชีวิตไม่ให้ไปต่อ
ผู้อาวุโสกล่าวไว้เป็นคำพูดกึ่งด่าทอ
เพิ่งมาไม่ไกลใยเจ้าจึงยอม
บอกตัวเองว่าฉันจะต้องไม่ตาย จะไม่มีคำว่าสาย
เก็บความช้ำเหล่านั้นเอาไว้ข้างใน ให้เป็นแรงได้ก้าวไป
จะกี่หนาวกี่ร้อนกี่ฝนเท่าไร อย่าให้ใจได้ไหวหวั่น
คำภาวนาเป็นร้อยพัน ไม่สำคัญ เท่าตัวเราทำฝันด้วยตัวเอง
ในแต่ละวันที่ต้องเป็นไป
เราต่างก็รู้ว่ามันไม่ง่าย
และระหว่างทางทั้งทุกข์และสุขมักจะท้าทาย
แต่จำเอาไว้ว่าฉันจะไปให้ถึงจุดหมาย
บอกตัวเองว่าฉันจะต้องไม่ตาย จะไม่มีคำว่าสาย
เก็บความช้ำเหล่านั้นเอาไว้ข้างใน ให้เป็นแรงได้ก้าวไป
จะกี่หนาวกี่ร้อนกี่ฝนเท่าไร อย่าให้ใจได้ไหวหวั่น
คำภาวนาเป็นร้อยพัน ไม่สำคัญ เท่าตัวเราทำฝันด้วยตัวเอง
บอกตัวเองว่าฉันจะต้องไม่ตาย จะไม่มีคำว่าสาย
เก็บความช้ำเหล่านั้นเอาไว้ข้างใน ให้เป็นแรงได้ก้าวไป
จะกี่หนาวกี่ร้อนกี่ฝนเท่าไร อย่าให้ใจได้ไหวหวั่น
คำภาวนาเป็นร้อยพัน ไม่สำคัญ เท่าตัวเราทำฝันด้วยตัวเอง